czwartek, 10 marca 2011
poniedziałek, 13 grudnia 2010
Ujędrniająca moc ciepła
Nie trzeba stosować drakońskich diet, wylewać hektolitrów potu na siłowni, czy kłaść się pod nóż chirurga, żeby poprawić kształt sylwetki. W walce z obwisłą i zwiotczałą skórą pomoże ciepło. Dr Agnieszka Bliżanowska z Centrum WellDerm opowiada, w jaki sposób współczesna dermatologia ujarzmiła energię cieplną.
Za jędrność skóry odpowiadają włókna kolagenu i elastyny, które wraz z upływem czasu słabną i stopniowo zanikają. Po 25. roku życia ilość kolagenu w skórze zmniejsza się rocznie aż o 1%. Skutki są łatwe do przewidzenia i co gorsza – doświadcza ich każda kobieta. To ta nieestetyczna oponka skóry na brzuchu, której nie udało się pozbyć po ciąży lub intensywnej kuracji odchudzającej albo obwisłe ramiona, uparcie zakrywane nawet w upalne dni czy opadające pośladki. Aby przywrócić elastyczność i napięcie skórze, należy odbudować włókna kolagenu i elastyny. Tu zaczyna się rola zabiegów medycznych, operujących ciepłem. - Wysoka temperatura pobudza fibroblasty do produkcji nowych włókien kolagenu i elastyny, a stare mobilizuje do odnowy – wyjaśnia dr Agnieszka Bliżanowska z Centrum Dermatologii i Medycyny Estetycznej WellDerm.
Jednym z niezwykle skutecznych zabiegów wykorzystujących ciepło jest Zaffiro. To rodzaj liftingu termicznego, który wykorzystuje działanie światła podczerwonego IR. Zabieg rozgrzewa głębokie warstwy skóry do temperatury ok. 70 stopni Celsjusza. Specjalny żel nałożony na skórę i masaż chłodzącym coolerem sprawiają, że przez cały czas czujemy się komfortowo. Efekt Zaffiro to poprawa wyglądu ciała bez użycia skalpela czy igły, nawet w tak newralgicznych obszarach ciała jak ramiona, nogi czy brzuch. Zabieg najlepsze efekty przynosi wykonywany w zaleconej przez lekarza serii – średnio 3 powtórzeń w miesięcznych odstępach.
Exilis to zabieg modelujący sylwetkę, w którym właściwości rozgrzewającej podczerwieni połączono z terapią ultradźwiękami. Zabieg jest nieinwazyjny i bezbolesny. Podobnie, jak w przypadku Zaffiro, towarzyszy mu miłe uczucie rozgrzania skóry. – Energia cieplna rozbija komórki tłuszczowe, dzięki czemu tłuszcz może być spożytkowany przez organizm, a fibroblasty zostają zdopingowane do produkcji kolagenu – tłumaczy dr Bliżanowska. Sylwetka staje się smuklejsza, a skóra lepiej napięta. Dla pełnego efektu konieczne jest przeprowadzenie serii 4 zabiegów, które można wykonać już w trakcie miesiąca, bo pojedyncze zabiegi wymagają około tygodnia przerwy. O ostatecznym kształcie kuracji ujędrniającej zdecyduje jednak lekarz – ważna jest jego wiedza i doświadczenie oraz indywidualne podejście do problemów pacjenta.
Ponieważ włókna kolagenu i elastyny potrzebują około miesiąca do pełnej regeneracji, ich odbudowę wspomogą odpowiednie składniki aktywne: witaminy C i A, krzemionka i biotyna. Szukajmy ich w preparatach nakładanych na skórę i suplementach diety - to wspomoże i przedłuży efekty kuracji.
Za jędrność skóry odpowiadają włókna kolagenu i elastyny, które wraz z upływem czasu słabną i stopniowo zanikają. Po 25. roku życia ilość kolagenu w skórze zmniejsza się rocznie aż o 1%. Skutki są łatwe do przewidzenia i co gorsza – doświadcza ich każda kobieta. To ta nieestetyczna oponka skóry na brzuchu, której nie udało się pozbyć po ciąży lub intensywnej kuracji odchudzającej albo obwisłe ramiona, uparcie zakrywane nawet w upalne dni czy opadające pośladki. Aby przywrócić elastyczność i napięcie skórze, należy odbudować włókna kolagenu i elastyny. Tu zaczyna się rola zabiegów medycznych, operujących ciepłem. - Wysoka temperatura pobudza fibroblasty do produkcji nowych włókien kolagenu i elastyny, a stare mobilizuje do odnowy – wyjaśnia dr Agnieszka Bliżanowska z Centrum Dermatologii i Medycyny Estetycznej WellDerm.
Jednym z niezwykle skutecznych zabiegów wykorzystujących ciepło jest Zaffiro. To rodzaj liftingu termicznego, który wykorzystuje działanie światła podczerwonego IR. Zabieg rozgrzewa głębokie warstwy skóry do temperatury ok. 70 stopni Celsjusza. Specjalny żel nałożony na skórę i masaż chłodzącym coolerem sprawiają, że przez cały czas czujemy się komfortowo. Efekt Zaffiro to poprawa wyglądu ciała bez użycia skalpela czy igły, nawet w tak newralgicznych obszarach ciała jak ramiona, nogi czy brzuch. Zabieg najlepsze efekty przynosi wykonywany w zaleconej przez lekarza serii – średnio 3 powtórzeń w miesięcznych odstępach.
Exilis to zabieg modelujący sylwetkę, w którym właściwości rozgrzewającej podczerwieni połączono z terapią ultradźwiękami. Zabieg jest nieinwazyjny i bezbolesny. Podobnie, jak w przypadku Zaffiro, towarzyszy mu miłe uczucie rozgrzania skóry. – Energia cieplna rozbija komórki tłuszczowe, dzięki czemu tłuszcz może być spożytkowany przez organizm, a fibroblasty zostają zdopingowane do produkcji kolagenu – tłumaczy dr Bliżanowska. Sylwetka staje się smuklejsza, a skóra lepiej napięta. Dla pełnego efektu konieczne jest przeprowadzenie serii 4 zabiegów, które można wykonać już w trakcie miesiąca, bo pojedyncze zabiegi wymagają około tygodnia przerwy. O ostatecznym kształcie kuracji ujędrniającej zdecyduje jednak lekarz – ważna jest jego wiedza i doświadczenie oraz indywidualne podejście do problemów pacjenta.
Ponieważ włókna kolagenu i elastyny potrzebują około miesiąca do pełnej regeneracji, ich odbudowę wspomogą odpowiednie składniki aktywne: witaminy C i A, krzemionka i biotyna. Szukajmy ich w preparatach nakładanych na skórę i suplementach diety - to wspomoże i przedłuży efekty kuracji.
(Nie)doskonałe
Obecne kanony piękna są zdecydowanie odmienne od panujących we wcześniejszym okresie. Kiedyś, w okresie paleolitu mężczyźni wzdychali do kobiet o tłustych pośladkach, grubych i krótkich udach, ogromnych obwisłych piersiach brzuchach. Taki był ideał piękna. Później kobieta musiała mieć talię osy, obfity biust i rozłożyste biodra
Obecne kanony piękna są zdecydowanie odmienne od panujących we wcześniejszym okresie. Kiedyś, w okresie paleolitu mężczyźni wzdychali do kobiet o tłustych pośladkach, grubych i krótkich udach, ogromnych obwisłych piersiach i takich samych brzuchach. Zafascynowani ich urodą pieczołowicie uwieczniali ją w kamiennych rzeźbach. Ówcześnie panował kult kobiety – matki, jej konkretnych rozmiarów ciało wzbudzające poczucie ciepła i bezpieczeństwa, emanowało erotyzmem, służyło podtrzymaniu gatunku. Podczas badań archeologicznych prowadzonych w Europie Zachodniej znajdowano liczne figurki kobiet, których wizerunki uznano za ówczesny pierwszy ideał piękna ,otrzymały nazwę Wenus (gr. bogini uznawana za ideał piękna). W okresie hellenistycznym powstał wzór kobiety łączącej w sobie nie tylko zalety ciała, ale także intelektu. Kobieta miała być już nie tylko matką - żywicielką, kochanką, ale też osobą wykształconą, wrażliwą na poezję i muzykę, poświęcającą się sportom, sztukom walki, handlem, a nawet pełnieniem funkcji religijnych i społecznych. Mowa tu o ideale urody klasycznej, a więc parametrach piękna, które określało proporcje ludzkiego ciała. Oczywiście wszystko to bez inwazyjnej ingerencji w naturę, która niweczyłaby i bezcześciła szacunek dla człowieka, zmuszając go do nadwerężania jego naturalnych właściwości. To właśnie Grecy stworzyli swoistą "matematykę piękna", która obowiązywała przez kolejne wieki praktycznie rzecz biorąc – do czasów współczesnych, oscylując niekiedy wręcz na granicy obłędu pomiędzy nadmierną grubością lub chorobliwą chudością kobiecego ciała. Moda na anorektyczki zapanowała po raz pierwszy we wczesnym średniowieczu. Ideałem była kobieta ważąca zaledwie 40 kilogramów, z oczywistych względów blada, wątła, pozbawiona naturalnych krągłości, płaska zarówno z przodu, jak i z tyłu.
Im mniej "grzesznego" ciała, tym lepiej! Dlatego sznurowały ciasno swe gorsety mdlejąc z powodu niedoboru tlenu, bądź też utrudnionego krążenia krwi. Czasem nawet w pogoni za ideałem doprowadzały do własnej śmierci.
W epoce Baroku zaczęto cenić przepych i zamiłowanie do luksusu. Takie podejście przełożyło się także na sposób patrzenia na ciało kobiety, które wybujało w niektórych przypadkach wręcz karykaturalnie. Uwiecznił je na swoich obrazach malarz Rubens, który wykorzystywał jako modelki kobiety o bujnych, obfitych kształtach, rozłożystych udach i ogromnych pośladkach pokrytych najczęściej celulitem. W kolejnych latach kanony piękna kobiecego ciała ulegały zmianom, taki stan rzeczy trwa do dziś.
"Prawdziwa" kobieta początkowo musiała być wampem, mieć talię osy, a przy tym obfity biust i rozłożyste biodra. Taką boginią seksu była Marilyn Monroe, która kobieta nie pragnęłaby choć przez chwilę poczuć się tak atrakcyjna? Stopniowo ideał kobiety wampa ustępował miejsca coraz bardziej lalkowatym, czasem wręcz nieprawdopodobnie wysmuklonym figurom gwiazd filmowych, prym wiodły Brigitte Bardot i Jane Fonda. Później nastał czas Twiggy – angielskiej modelki, która była nadmiernie, do przesady szczupła, jednak ten fakt nie przeszkodził w uznaniu jej za ideał piękna. Kobiety chciały wyglądać jak supermodelki rzędu takich gwiazd, jak Naomi Campbell czy też Cindy Crawford. Następnie Kate Moss, chorobliwie chuda, blada, o niezdrowej cerze... I tak toczymy się coraz bardziej w kierunku granic absurdu. Szkoda, że powrót do pełnych kształtów, pomimo, iż zaczął wkraczać na wybiegi, nie przyjął się jeszcze do świadomości kobiet. Kobiety wciąż wolą być szczupłe, im szczuplejsze, tym piękniejsze, za wzór stawiając sobie chude modelki. Nie zdają sobie sprawy, że kształty supergwiazd są przerysowane, długie nogi w efekcie są wynikiem korekty komputerowej, natomiast 20 zdjęć do gazety zostało wyłonione spomiędzy kilkudziesięciu lub czasem kilkuset r óżnych ujęć. Kobiety dążą więc do ideału, który w rzeczywistości jest komputerowym tworem, lub powstał na skutek choroby. Skłonne są nie tylko wszczepić sobie implanty, ale nawet usunąć kilka żeber dla uzyskania szczuplejszej talii. Zapominają, że nie są lalkami Barbie odlanymi z "idealnej" formy w fabryce zabawek. Ciało z krwi i kości, a więc prawdziwe, nie plastikowe tak nie wygląda. Jest to fizycznie niemożliwe. Owszem, należy dbać o siebie, ale wszystko ma przecież swoje granice! Potwierdzono w badaniach, że większość kobiet ma zaburzenia percepcji własnego wyglądu, wydaje im się, że są grubsze, niż w rzeczywistości. Prawdziwą satysfakcję odczuwają jedynie kobiety bardzo szczupłe i najczęściej tylko one są naprawde zadowolone.
A jak wygląda sprawa kobiecych piersi? Czy piękne są duże, czy też mniejsze? I jedne i drugie mają swoje wady i zalety. Małe na pewno tak szybko nie poddadzą się prawu grawitacji, duże – wręcz przeciwnie, stąd pojawia się kwestia odpowiednio dobranego biustonosza.
Zaletą dużych piersi jest bezsprzecznie fakt, że zwracają na siebie powszechną uwagę. Przyciągają wzrok każdego mężczyzny i każdej kobiety bez względu na jej orientację seksualną. Młoda dziewczyna z dużymi piersiami, z dobrze wyglądającym dekoltem często nieświadomie sygnalizuje swoją seksualność (nie zawsze wiążącą się z atrakcyjnością czy też aktywnością seksualną). Taka osoba równie dobrze może być nieśmiałą, dobrze ułożoną dziewczyną. Jeśli jednak taka osoba założy na siebie strój diablicy i nabłyszczy swoje ciało olejkiem bądź oliwką, będzie kusić swoim wyglądem każdego przechodnia.
Postawmy obok siebie dwie nastolatki o niemalże identycznie drobnej, eterycznej budowie ciała i jednocześnie o bujnych, atrakcyjnych kształtach i obfitym biuście. Jedną z nich ubierzmy w skąpy strój kąpielowy, natomiast drugą w habit zakonny. Na którą z nich zwrócimy najpierw uwagę w dobie panującej kultury konsumpcyjnej ? Oczywiście na pierwszą z nich, chociaż będzie utożsamiała ona mniejsze wartości kulturowe, niż dziewczyna w stroju zakonnicy.
Podsumowując- kobieta o dużym biuście, płaskim brzuchu i kształtnej pupie kusi nas swoimi atrybutami. Jeśli dodatkowo jest ona elegancko ubrana i ma perfekcyjny makijaż, błyszczy w tłumie na podobieństwo diamentu. Patrząc na nią i nie mogąc oderwać wzroku potwierdzamy swoją postawą, iż kobieta ma w sobie to "coś". Jej ciało zachwyca od pierwszego spojrzenia, bez względu na to, czy jest kompletnie, czy też skąpo przyodziane (nie pozostawiając zbyt wiele dla naszej wyobraźni). Mamy wrażenie, że wygląda świeżo w każdej sytuacji, posiada wiele oblicz, a w każdym z nich wygląda rewelacyjnie. Po prostu jest "boska" i zmysłowa, jest wprost chodzącą doskonałością kuszącą swym ciałem. Jest wzorem dla innych kobiet, które przekonane są, że ich ideał zawsze wie, w czym należy chodzić, zna najnowsze trendy mody, ma świetny gust i zawsze potrafi wydobyć z siebie to, co najpiękniejsze, między innymi przy pomocy stroju (makijażu, odpowiednich dodatków itp). Chodzący ideał ma poczucie humoru, super pupę i doskonały biust - marzenie każdej kobiety. Ciało kobiety- ideału jest wprost stworzone do grzechu – odpowiednio zaokrąglone, o doskonałej sylwetce. Kobieta – wamp wygląda na w pełni świadomą swojej atrakcyjności i w dodatku potrafi tę świadomość wykorzystać w odpowiedni sposób.W pogoni za osiągnięciem ideału niejedna kobieta chętnie poddałaby się operacji plastycznej poprawiając sobie (lub całkowicie zmieniając) to i owo w swoim wyglądzie. Aby stać się posiadaczką idealnego ciała niejedna kobieta uczyniłaby dosłownie wszystko. Niektóre z nich zamieniają swoje życie w koszmar – od jednej operacji plastycznej do kolejnej, od liftingu do liftingu, myślą, jakie partie ciała poddać liposukcji lub gdzie wstrztyknąć botoks, itp. Poprawiają nos, usta, robią plastykę brzucha, powiek. Osoby chcące poprawić swoj wizerunek "robią" sobie piersi, pośladki, a nawet bicepsy. Twierdzą często, że "Bóg stworzył ich ciało z niewłaściwej matrycy" Niejednokrotnie z próżności i lenistwa, niechęci do poświęcenia czasu na trening i ćwiczenia fizyczne idą na łatwiznę, wybierają kosztowną drogę na skróty, nie licząc się z możliwością wystąpienia powikłań pooperacyjnych.
Obecne kanony piękna są zdecydowanie odmienne od panujących we wcześniejszym okresie. Kiedyś, w okresie paleolitu mężczyźni wzdychali do kobiet o tłustych pośladkach, grubych i krótkich udach, ogromnych obwisłych piersiach i takich samych brzuchach. Zafascynowani ich urodą pieczołowicie uwieczniali ją w kamiennych rzeźbach. Ówcześnie panował kult kobiety – matki, jej konkretnych rozmiarów ciało wzbudzające poczucie ciepła i bezpieczeństwa, emanowało erotyzmem, służyło podtrzymaniu gatunku. Podczas badań archeologicznych prowadzonych w Europie Zachodniej znajdowano liczne figurki kobiet, których wizerunki uznano za ówczesny pierwszy ideał piękna ,otrzymały nazwę Wenus (gr. bogini uznawana za ideał piękna). W okresie hellenistycznym powstał wzór kobiety łączącej w sobie nie tylko zalety ciała, ale także intelektu. Kobieta miała być już nie tylko matką - żywicielką, kochanką, ale też osobą wykształconą, wrażliwą na poezję i muzykę, poświęcającą się sportom, sztukom walki, handlem, a nawet pełnieniem funkcji religijnych i społecznych. Mowa tu o ideale urody klasycznej, a więc parametrach piękna, które określało proporcje ludzkiego ciała. Oczywiście wszystko to bez inwazyjnej ingerencji w naturę, która niweczyłaby i bezcześciła szacunek dla człowieka, zmuszając go do nadwerężania jego naturalnych właściwości. To właśnie Grecy stworzyli swoistą "matematykę piękna", która obowiązywała przez kolejne wieki praktycznie rzecz biorąc – do czasów współczesnych, oscylując niekiedy wręcz na granicy obłędu pomiędzy nadmierną grubością lub chorobliwą chudością kobiecego ciała. Moda na anorektyczki zapanowała po raz pierwszy we wczesnym średniowieczu. Ideałem była kobieta ważąca zaledwie 40 kilogramów, z oczywistych względów blada, wątła, pozbawiona naturalnych krągłości, płaska zarówno z przodu, jak i z tyłu.
Im mniej "grzesznego" ciała, tym lepiej! Dlatego sznurowały ciasno swe gorsety mdlejąc z powodu niedoboru tlenu, bądź też utrudnionego krążenia krwi. Czasem nawet w pogoni za ideałem doprowadzały do własnej śmierci.
W epoce Baroku zaczęto cenić przepych i zamiłowanie do luksusu. Takie podejście przełożyło się także na sposób patrzenia na ciało kobiety, które wybujało w niektórych przypadkach wręcz karykaturalnie. Uwiecznił je na swoich obrazach malarz Rubens, który wykorzystywał jako modelki kobiety o bujnych, obfitych kształtach, rozłożystych udach i ogromnych pośladkach pokrytych najczęściej celulitem. W kolejnych latach kanony piękna kobiecego ciała ulegały zmianom, taki stan rzeczy trwa do dziś.
"Prawdziwa" kobieta początkowo musiała być wampem, mieć talię osy, a przy tym obfity biust i rozłożyste biodra. Taką boginią seksu była Marilyn Monroe, która kobieta nie pragnęłaby choć przez chwilę poczuć się tak atrakcyjna? Stopniowo ideał kobiety wampa ustępował miejsca coraz bardziej lalkowatym, czasem wręcz nieprawdopodobnie wysmuklonym figurom gwiazd filmowych, prym wiodły Brigitte Bardot i Jane Fonda. Później nastał czas Twiggy – angielskiej modelki, która była nadmiernie, do przesady szczupła, jednak ten fakt nie przeszkodził w uznaniu jej za ideał piękna. Kobiety chciały wyglądać jak supermodelki rzędu takich gwiazd, jak Naomi Campbell czy też Cindy Crawford. Następnie Kate Moss, chorobliwie chuda, blada, o niezdrowej cerze... I tak toczymy się coraz bardziej w kierunku granic absurdu. Szkoda, że powrót do pełnych kształtów, pomimo, iż zaczął wkraczać na wybiegi, nie przyjął się jeszcze do świadomości kobiet. Kobiety wciąż wolą być szczupłe, im szczuplejsze, tym piękniejsze, za wzór stawiając sobie chude modelki. Nie zdają sobie sprawy, że kształty supergwiazd są przerysowane, długie nogi w efekcie są wynikiem korekty komputerowej, natomiast 20 zdjęć do gazety zostało wyłonione spomiędzy kilkudziesięciu lub czasem kilkuset r óżnych ujęć. Kobiety dążą więc do ideału, który w rzeczywistości jest komputerowym tworem, lub powstał na skutek choroby. Skłonne są nie tylko wszczepić sobie implanty, ale nawet usunąć kilka żeber dla uzyskania szczuplejszej talii. Zapominają, że nie są lalkami Barbie odlanymi z "idealnej" formy w fabryce zabawek. Ciało z krwi i kości, a więc prawdziwe, nie plastikowe tak nie wygląda. Jest to fizycznie niemożliwe. Owszem, należy dbać o siebie, ale wszystko ma przecież swoje granice! Potwierdzono w badaniach, że większość kobiet ma zaburzenia percepcji własnego wyglądu, wydaje im się, że są grubsze, niż w rzeczywistości. Prawdziwą satysfakcję odczuwają jedynie kobiety bardzo szczupłe i najczęściej tylko one są naprawde zadowolone.
A jak wygląda sprawa kobiecych piersi? Czy piękne są duże, czy też mniejsze? I jedne i drugie mają swoje wady i zalety. Małe na pewno tak szybko nie poddadzą się prawu grawitacji, duże – wręcz przeciwnie, stąd pojawia się kwestia odpowiednio dobranego biustonosza.
Zaletą dużych piersi jest bezsprzecznie fakt, że zwracają na siebie powszechną uwagę. Przyciągają wzrok każdego mężczyzny i każdej kobiety bez względu na jej orientację seksualną. Młoda dziewczyna z dużymi piersiami, z dobrze wyglądającym dekoltem często nieświadomie sygnalizuje swoją seksualność (nie zawsze wiążącą się z atrakcyjnością czy też aktywnością seksualną). Taka osoba równie dobrze może być nieśmiałą, dobrze ułożoną dziewczyną. Jeśli jednak taka osoba założy na siebie strój diablicy i nabłyszczy swoje ciało olejkiem bądź oliwką, będzie kusić swoim wyglądem każdego przechodnia.
Postawmy obok siebie dwie nastolatki o niemalże identycznie drobnej, eterycznej budowie ciała i jednocześnie o bujnych, atrakcyjnych kształtach i obfitym biuście. Jedną z nich ubierzmy w skąpy strój kąpielowy, natomiast drugą w habit zakonny. Na którą z nich zwrócimy najpierw uwagę w dobie panującej kultury konsumpcyjnej ? Oczywiście na pierwszą z nich, chociaż będzie utożsamiała ona mniejsze wartości kulturowe, niż dziewczyna w stroju zakonnicy.
Podsumowując- kobieta o dużym biuście, płaskim brzuchu i kształtnej pupie kusi nas swoimi atrybutami. Jeśli dodatkowo jest ona elegancko ubrana i ma perfekcyjny makijaż, błyszczy w tłumie na podobieństwo diamentu. Patrząc na nią i nie mogąc oderwać wzroku potwierdzamy swoją postawą, iż kobieta ma w sobie to "coś". Jej ciało zachwyca od pierwszego spojrzenia, bez względu na to, czy jest kompletnie, czy też skąpo przyodziane (nie pozostawiając zbyt wiele dla naszej wyobraźni). Mamy wrażenie, że wygląda świeżo w każdej sytuacji, posiada wiele oblicz, a w każdym z nich wygląda rewelacyjnie. Po prostu jest "boska" i zmysłowa, jest wprost chodzącą doskonałością kuszącą swym ciałem. Jest wzorem dla innych kobiet, które przekonane są, że ich ideał zawsze wie, w czym należy chodzić, zna najnowsze trendy mody, ma świetny gust i zawsze potrafi wydobyć z siebie to, co najpiękniejsze, między innymi przy pomocy stroju (makijażu, odpowiednich dodatków itp). Chodzący ideał ma poczucie humoru, super pupę i doskonały biust - marzenie każdej kobiety. Ciało kobiety- ideału jest wprost stworzone do grzechu – odpowiednio zaokrąglone, o doskonałej sylwetce. Kobieta – wamp wygląda na w pełni świadomą swojej atrakcyjności i w dodatku potrafi tę świadomość wykorzystać w odpowiedni sposób.W pogoni za osiągnięciem ideału niejedna kobieta chętnie poddałaby się operacji plastycznej poprawiając sobie (lub całkowicie zmieniając) to i owo w swoim wyglądzie. Aby stać się posiadaczką idealnego ciała niejedna kobieta uczyniłaby dosłownie wszystko. Niektóre z nich zamieniają swoje życie w koszmar – od jednej operacji plastycznej do kolejnej, od liftingu do liftingu, myślą, jakie partie ciała poddać liposukcji lub gdzie wstrztyknąć botoks, itp. Poprawiają nos, usta, robią plastykę brzucha, powiek. Osoby chcące poprawić swoj wizerunek "robią" sobie piersi, pośladki, a nawet bicepsy. Twierdzą często, że "Bóg stworzył ich ciało z niewłaściwej matrycy" Niejednokrotnie z próżności i lenistwa, niechęci do poświęcenia czasu na trening i ćwiczenia fizyczne idą na łatwiznę, wybierają kosztowną drogę na skróty, nie licząc się z możliwością wystąpienia powikłań pooperacyjnych.
Jak sie bawić bez zabawek
Nasze pociechy uwielbiają się bawić i ciągle marzą o nowych zabawkach. Niestety ich zainteresowanie zazwyczaj mija już po kilku dniach - a nam jest trochę szkoda wydanych pieniędzy i walających sie po domu porzuconych zabawek. A nasze dziecko - "nie ma czym się bawić". Proponuję kilka sprawdzonych przeze mnie pomysłów na dobrą zabawę.
Zaproście wasze dziecko do kuchni!
Dzieci uwielbiają piec bo: po pierwsze można wsypywać różne produkty do miski a nawet- uwaga!!! rozbić jajko, po drugie wszystko się razem miksuje - mikser wydaje różnej wysokości buczenia i warczenia no i super miesza składniki. Trzeba zwrócić uwagę i absolutnie z mikserem nie zostawiać dziecka samego- najważniejsze bezpieczeństwo młodego kucharza no i unikniemy zachlapania kuchni. Bardzo ważne jest odpowiednie zaczarowanie ciasta ? lub ciastek, babeczek, makaroników, pasztecików itp. ? wkładanego do piekarnika. W moim przypadku każde dziecko ma swoja wypracowana formułkę . Zdradzę tylko jedna stosowana do każdej potrawy, nawet pasztetu? czary mary niech będzie słodkie jak miód.
Pozwólcie przygotować kolacje lub niedzielne śniadanie. Można zaproponować przygotowanie grzanek . W tym celu mam duży zbiór foremek do wykrawania ciastek i zawsze jak widzę sklepie nowy kształt to kupuję. Z kromki chleba tostowego już 2 ? latek z niewielka pomocą wykroi piękna gwiazdkę , kaczkę, albo samochodzik. Przygotowane przez dzieci posmarowane masłem grzanki wsadzam na klika minut do piekarnika i śniadanie gotowe. Pyszne same lub z serkiem do smarowania, masełkiem czosnkowym, dżem albo kremem czekoladowym.
Jeśli Twoje dzieci jedzą parówki to kolejne bezpieczne danie i uwielbiane przez dzieci to szaszłyki, lub parówki zapiekane. Szaszłyki to zwyczajne parówki krojone w grube na 1 cm plastry i nabite na patyczek szaszłykowy ? robie je w zależności od pory roku w piekarniku, na grillu , lub grzeje w wodzie. Do zapiekanych parówek potrzebne jest gotowe ciasto francuskie które kroimy w odpowiednie kawałki, które wystarcza do zawinięcia parówki. To wszystko mogą zrobić dzieci- w końcu to nie restauracja, jeśli cos nie będzie idealnie równe to i tak będzie pyszne. Nie zapomnijcie tylko poprosić dziecko o zaczarowanie potrawy zanim trafi do piekarnika.
Jeżeli jeszcze nie próbowaliście to spróbujcie zaprosić swoje dziecko do kuchni. Trochę starsze dzieci mogą już zająć się krojeniem sałatek, jarzyn do chrupania, obieraniem obieraczką jarzyn i owoców. Moje dzieciaki bardzo to lubią. Na pewno znajdziecie jeszcze tysiąc zajęć które sprawią wam wspólnie radość. Pod jednym warunkiem ? że nie przeraża was sprzątanie kuchni.
Zaproście wasze dziecko do kuchni!
Dzieci uwielbiają piec bo: po pierwsze można wsypywać różne produkty do miski a nawet- uwaga!!! rozbić jajko, po drugie wszystko się razem miksuje - mikser wydaje różnej wysokości buczenia i warczenia no i super miesza składniki. Trzeba zwrócić uwagę i absolutnie z mikserem nie zostawiać dziecka samego- najważniejsze bezpieczeństwo młodego kucharza no i unikniemy zachlapania kuchni. Bardzo ważne jest odpowiednie zaczarowanie ciasta ? lub ciastek, babeczek, makaroników, pasztecików itp. ? wkładanego do piekarnika. W moim przypadku każde dziecko ma swoja wypracowana formułkę . Zdradzę tylko jedna stosowana do każdej potrawy, nawet pasztetu? czary mary niech będzie słodkie jak miód.
Pozwólcie przygotować kolacje lub niedzielne śniadanie. Można zaproponować przygotowanie grzanek . W tym celu mam duży zbiór foremek do wykrawania ciastek i zawsze jak widzę sklepie nowy kształt to kupuję. Z kromki chleba tostowego już 2 ? latek z niewielka pomocą wykroi piękna gwiazdkę , kaczkę, albo samochodzik. Przygotowane przez dzieci posmarowane masłem grzanki wsadzam na klika minut do piekarnika i śniadanie gotowe. Pyszne same lub z serkiem do smarowania, masełkiem czosnkowym, dżem albo kremem czekoladowym.
Jeśli Twoje dzieci jedzą parówki to kolejne bezpieczne danie i uwielbiane przez dzieci to szaszłyki, lub parówki zapiekane. Szaszłyki to zwyczajne parówki krojone w grube na 1 cm plastry i nabite na patyczek szaszłykowy ? robie je w zależności od pory roku w piekarniku, na grillu , lub grzeje w wodzie. Do zapiekanych parówek potrzebne jest gotowe ciasto francuskie które kroimy w odpowiednie kawałki, które wystarcza do zawinięcia parówki. To wszystko mogą zrobić dzieci- w końcu to nie restauracja, jeśli cos nie będzie idealnie równe to i tak będzie pyszne. Nie zapomnijcie tylko poprosić dziecko o zaczarowanie potrawy zanim trafi do piekarnika.
Jeżeli jeszcze nie próbowaliście to spróbujcie zaprosić swoje dziecko do kuchni. Trochę starsze dzieci mogą już zająć się krojeniem sałatek, jarzyn do chrupania, obieraniem obieraczką jarzyn i owoców. Moje dzieciaki bardzo to lubią. Na pewno znajdziecie jeszcze tysiąc zajęć które sprawią wam wspólnie radość. Pod jednym warunkiem ? że nie przeraża was sprzątanie kuchni.
Modna mamusia
Przyjście dziecka na świat to ogromny powód do radości dla każdego oczekującego na tę chwilę rodzica. Moment ten poprzedzony jest jednak długimi dziewięcioma miesiącami, które przyszła mama bardzo emocjonalnie przeżywa. Okres ten wiąże się nei tylko z przyjemnością, ale i różnymi problemami, bardziej i mniej poważnymi.
Wiele kobiet w ciąży, chociaż jest zadowolonych ze swojego stanu, to jednak nie przepada za swoją nową figurą. Nie chodzi tu o to, ze nie lubią one swojego ciała, ale o to, że trudno im znaleźć pasujące ubrania. Jeszcze kilka lat temu kobiety miały z tym prawdziwy problem, ubrania ciążowe musiały być albo szyte na miarę, co czasem było dość kosztownym rozwiązaniem, albo pożyczone od męża – wiele kobiet zmuszonych było nosić za duże dresy czy koszule. Teraz natomiast sytuacja zmienia się tak bardzo, że nawet coraz częściej używa się pojęcia moda ciążowa w odniesieniu do ubrań dla kobiet spodziewających się dziecka.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Dzisiaj już żadna kobieta będąca w stanie błogosławionym, zwłaszcza jeśli mieszka w większej miejscowości, nie powinna mieć żadnych problemów ze znalezieniem odpowiednich dla siebie ubrań. I nie chodzi tu wyłącznie o wygodne stroje, nadające się jedynie do chodzenia po domu. Oprócz wszelkiego rodzaju dresów, ogrodniczek i bluz, w wielu sklepach dostępna jest już „wyjściowa” odzież ciążowa. Dzięki niej każda kobieta w ciąży może sobie pozwolić na elegancki kostium, idealny do pracy, a także seksowną sukienkę na romantyczną kolację.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Wiadomo, że dobre samopoczucie jest szczególnie istotne w przypadku przyszłych mam, a chyba nic tak nie poprawia kobiecie humoru jak nowy, szałowy ciuch. Teraz także kobiety w ciąży mogą sobie na takie szaleństwa pozwolić, nie martwiąc się o to, że nowe ubranie nie będzie na nie pasowało. Każda kobieta, a zwłaszcza w stanie błogosławionym, powinna w swoim stroju czuć się komfortowe, ale i niezwykle kobieco i atrakcyjnie.
Wiele kobiet w ciąży, chociaż jest zadowolonych ze swojego stanu, to jednak nie przepada za swoją nową figurą. Nie chodzi tu o to, ze nie lubią one swojego ciała, ale o to, że trudno im znaleźć pasujące ubrania. Jeszcze kilka lat temu kobiety miały z tym prawdziwy problem, ubrania ciążowe musiały być albo szyte na miarę, co czasem było dość kosztownym rozwiązaniem, albo pożyczone od męża – wiele kobiet zmuszonych było nosić za duże dresy czy koszule. Teraz natomiast sytuacja zmienia się tak bardzo, że nawet coraz częściej używa się pojęcia moda ciążowa w odniesieniu do ubrań dla kobiet spodziewających się dziecka.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Dzisiaj już żadna kobieta będąca w stanie błogosławionym, zwłaszcza jeśli mieszka w większej miejscowości, nie powinna mieć żadnych problemów ze znalezieniem odpowiednich dla siebie ubrań. I nie chodzi tu wyłącznie o wygodne stroje, nadające się jedynie do chodzenia po domu. Oprócz wszelkiego rodzaju dresów, ogrodniczek i bluz, w wielu sklepach dostępna jest już „wyjściowa” odzież ciążowa. Dzięki niej każda kobieta w ciąży może sobie pozwolić na elegancki kostium, idealny do pracy, a także seksowną sukienkę na romantyczną kolację.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Wiadomo, że dobre samopoczucie jest szczególnie istotne w przypadku przyszłych mam, a chyba nic tak nie poprawia kobiecie humoru jak nowy, szałowy ciuch. Teraz także kobiety w ciąży mogą sobie na takie szaleństwa pozwolić, nie martwiąc się o to, że nowe ubranie nie będzie na nie pasowało. Każda kobieta, a zwłaszcza w stanie błogosławionym, powinna w swoim stroju czuć się komfortowe, ale i niezwykle kobieco i atrakcyjnie.
Katar u niemowlęcia. Sposoby leczenia
Chore niemowlę. Jak szybko mu pomóc?
Katar to chyba najgorsza sprawa dla malucha. Dziecko do roku oddycha wyłącznie przez nos, więc jeśli pojawił się właśnie katar to maluch ma prawo do specjalnego traktowania.
W żadnym wypadku nie ma tu zastosowania powiedzenie, że "Katar leczony trwa siedem dni, a nie leczony tydzień".
Reaguj szybko i zdecydowanie. Jak? Podpowiadamy.
Podstawa - aspirator
Przede wszystkim zaopatrz się w aspirator do noska. Gruszki odeszły do lamusa. Wypróbuj Fridę lub Katarek. Odciąganie kataru to pierwszy i najważnieszy krok do zwycięstwa.
Nie każde dziecko lubi taką ingerencję niestety. Postaraj się zatem zrobić to bardzo delikatnie, wytłumacz mu co się stanie, kiedy końcówka urządzenia dotknie noska. Nawet niemowlętom warto takie rzeczy tłumaczyć, no chyba, że jesteś absolutnie pewna, że ono zupełnie nic nie rozumie. Ale pewna być nie możesz, prawda? Tłumacz więc, mów łagodnie, uspokajaj. To pomoże malcowi przebrnąć przez operację odciągania kataru. Ważne jest abyś się nie poddawała. Nawet jeśli maluch nie cierpi tego zabiegu - jest on konieczny. Najłatwiej go wykonać kiedy masz kogoś do pomocy. Może on przytrzymać rączki lub główkę dziecka. Czasami zdarza się, że nie będzie nikogo obok, a Twoje dziecko już na sam widok aspiratora będzie z prędkością błyskawicy raczkowało do innego pokoju. Spokój to podstawa, ale trochę techniki też się przyda. Siedzącego brzdąca posadź sobie na kolanach tak jakbyś chciała przechylić go do pozycji karmienia. Włóż jedną rękę pod główkę maluszka i chwyć jego rączkę swoją. Druga rączka powinna być blokowana pod Twoją pachą. Teraz możesz dziać. Aspirator w dłoń i start!
Maść i psikadło
Smaruj nosek maścią majerankową (uwaga: nie nagietkową!) która ułatwia oddychanie. Taką maść kupisz w każdej aptece.
Sprawdzają się także psikacze do nosa, które nawilżają i pomagają oczyścić jamy nosowe poprzez wypłukiwanie zanieczyszczeń. Polecamy Unimer Pediatric, który łatwo się aplikuje i jest bardzo wydajny. Rozważ także zakup oczyszczonej wody morskiej Marimer lub PHYSIODOSE, soli fizjologicznej.
Niektóre mamy chwalą Nasivin, spray który zwęża naczynia krwionośne, zmniejsza przekrwienie i obrzmienie błony śluzowej nosa, ułatwiając oddychanie. Skurcz naczyń krwionośnych błony śluzowej nosa prowadzi także do rozszerzenia i udrożnienia przewodów odprowadzających zatok przynosowych oraz oczyszczenia trąbki słuchowej. Działanie preparatu jest szybkie i długotrwałe.
Bardzo małe dziecko kładź na brzuszku, żeby katar mógł wypływać z noska.
Starszakowi przygotuj kanapkę z czosnkiem i masłem, może taką zapiekaną jak z restauracji?
Jeśli nie lubi, wypróbuj tabletki Ali-Baby, od 3 roku życia. Zawarte w czosnku witaminy, białka, glikozydy oraz substancje mineralne współdziałając ze sobą wzmacniają układ odpornościowy organizmu.
Co jeszcze możesz zrobić?
Częściej wietrz i nawilżaj mieszkanie. W pomieszczeniu w którym śpi maluch powinno być ok 20-22 stopni Celsjusza. Kładź dziecko w łóżeczku tak, by jego główka była wyżej. Wiele mam wkłada pod nogi łóżka książki lub przykładowo gruby segregator pod materac.
Jeżeli katar zmieni się na zielony, żółtawy lub pojawi się gorączka i inne objawy choroby - weź malca do lekarza. Może potrzebne będzie lekarstwo na receptę.
Jesteś mamą, więc nie lekeważ żadnych symptomów nadchodzącej choroby
Katar to chyba najgorsza sprawa dla malucha. Dziecko do roku oddycha wyłącznie przez nos, więc jeśli pojawił się właśnie katar to maluch ma prawo do specjalnego traktowania.
W żadnym wypadku nie ma tu zastosowania powiedzenie, że "Katar leczony trwa siedem dni, a nie leczony tydzień".
Reaguj szybko i zdecydowanie. Jak? Podpowiadamy.
Podstawa - aspirator
Przede wszystkim zaopatrz się w aspirator do noska. Gruszki odeszły do lamusa. Wypróbuj Fridę lub Katarek. Odciąganie kataru to pierwszy i najważnieszy krok do zwycięstwa.
Nie każde dziecko lubi taką ingerencję niestety. Postaraj się zatem zrobić to bardzo delikatnie, wytłumacz mu co się stanie, kiedy końcówka urządzenia dotknie noska. Nawet niemowlętom warto takie rzeczy tłumaczyć, no chyba, że jesteś absolutnie pewna, że ono zupełnie nic nie rozumie. Ale pewna być nie możesz, prawda? Tłumacz więc, mów łagodnie, uspokajaj. To pomoże malcowi przebrnąć przez operację odciągania kataru. Ważne jest abyś się nie poddawała. Nawet jeśli maluch nie cierpi tego zabiegu - jest on konieczny. Najłatwiej go wykonać kiedy masz kogoś do pomocy. Może on przytrzymać rączki lub główkę dziecka. Czasami zdarza się, że nie będzie nikogo obok, a Twoje dziecko już na sam widok aspiratora będzie z prędkością błyskawicy raczkowało do innego pokoju. Spokój to podstawa, ale trochę techniki też się przyda. Siedzącego brzdąca posadź sobie na kolanach tak jakbyś chciała przechylić go do pozycji karmienia. Włóż jedną rękę pod główkę maluszka i chwyć jego rączkę swoją. Druga rączka powinna być blokowana pod Twoją pachą. Teraz możesz dziać. Aspirator w dłoń i start!
Maść i psikadło
Smaruj nosek maścią majerankową (uwaga: nie nagietkową!) która ułatwia oddychanie. Taką maść kupisz w każdej aptece.
Sprawdzają się także psikacze do nosa, które nawilżają i pomagają oczyścić jamy nosowe poprzez wypłukiwanie zanieczyszczeń. Polecamy Unimer Pediatric, który łatwo się aplikuje i jest bardzo wydajny. Rozważ także zakup oczyszczonej wody morskiej Marimer lub PHYSIODOSE, soli fizjologicznej.
Niektóre mamy chwalą Nasivin, spray który zwęża naczynia krwionośne, zmniejsza przekrwienie i obrzmienie błony śluzowej nosa, ułatwiając oddychanie. Skurcz naczyń krwionośnych błony śluzowej nosa prowadzi także do rozszerzenia i udrożnienia przewodów odprowadzających zatok przynosowych oraz oczyszczenia trąbki słuchowej. Działanie preparatu jest szybkie i długotrwałe.
Bardzo małe dziecko kładź na brzuszku, żeby katar mógł wypływać z noska.
Starszakowi przygotuj kanapkę z czosnkiem i masłem, może taką zapiekaną jak z restauracji?
Jeśli nie lubi, wypróbuj tabletki Ali-Baby, od 3 roku życia. Zawarte w czosnku witaminy, białka, glikozydy oraz substancje mineralne współdziałając ze sobą wzmacniają układ odpornościowy organizmu.
Co jeszcze możesz zrobić?
Częściej wietrz i nawilżaj mieszkanie. W pomieszczeniu w którym śpi maluch powinno być ok 20-22 stopni Celsjusza. Kładź dziecko w łóżeczku tak, by jego główka była wyżej. Wiele mam wkłada pod nogi łóżka książki lub przykładowo gruby segregator pod materac.
Jeżeli katar zmieni się na zielony, żółtawy lub pojawi się gorączka i inne objawy choroby - weź malca do lekarza. Może potrzebne będzie lekarstwo na receptę.
Jesteś mamą, więc nie lekeważ żadnych symptomów nadchodzącej choroby
Jak przygotować się do porodu?
O co zadbać, aby zminimalizować stres podczas porodu, jakie czynności przyszła mama może podjąć, aby podejść do porodu właściwie przygotowana? Okazuje się, że natura podpowiada nam wiele...
Czy jest kobieta, która nie boi się porodu? Tego czy wszystko będzie dobrze, czy dzieciątko będzie zdrowe, czy wytrzyma ból porodowy, czy personel medyczny okaże się profesjonalny i sprzyjający? Chyba nie ma. Dlatego tak ważne jest pozytywne nastawienie, wsparcie partnera, odpowiednie przygotowanie psychiczne i fizyczne.
Natura tak stworzyła kobietę, że nie musi wykonywać żadnych specjalnych ćwiczeń ani zabiegów, żeby być odpowiednio przygotowaną do porodu. Jednak możemy polepszyć sobie samopoczucie, ogólną kondycję fizyczną i zapobiec rutynowym, szpitalnym czynnościom (jak np. nacięcie krocza), stosując proste zabiegi, które przygotują nasze ciało do tego niesamowitego doświadczenia, jakim jest poród.
Zatem...
Jak przygotować się do porodu?
Od początku ciąży pij herbatkę ciążową, która wzmacnia i zapobiega dolegliwościom ciążowym, tj. mdłości, zgaga, anemia, bezsenność...
Duże wsparcie i pomoc możesz uzyskać chodząc na zajęcia do szkoły rodzenia. Sprawdź wcześniej, czy szkoła promuje naturalne podejście do ciąży i porodu, czy oferuje zajęcia z noszenia dzieci w chustach, masażu dziecka.
Pamiętaj, że w zdrowej ciąży nie ma przeciwskazań do stosowania ćwiczeń fizycznych. Czas ciąży, nie jest to okres odpowiedni na budowanie tężyzny fizycznej, ale na łagodną aktywność (joga, pływanie, spacery), która pomoże w utrzymaniu właściwej kondycji pomocnej w czasie ciąży, porodu i połogu.
Ważną rzeczą jest także odpowiednie przygotowanie okolic intymnych. Masaż krocza bardzo skutecznie zapobiega pęknięciom i rutynowym nacięciom krocza podczas porodu. To bardzo prosta metoda, popularna w Europie zachodniej, która jest jedną z bardziej istotnych metod przygotowania do akcji porodowej.
Aby ułatwić sobie poród, na tydzień przed planowanym terminem uaktywnij się seksualnie. W męskim nasieniu znajduje się prostaglandyna, hormon niezbędny do rozpoczęcia porodu.
Czy jest kobieta, która nie boi się porodu? Tego czy wszystko będzie dobrze, czy dzieciątko będzie zdrowe, czy wytrzyma ból porodowy, czy personel medyczny okaże się profesjonalny i sprzyjający? Chyba nie ma. Dlatego tak ważne jest pozytywne nastawienie, wsparcie partnera, odpowiednie przygotowanie psychiczne i fizyczne.
Natura tak stworzyła kobietę, że nie musi wykonywać żadnych specjalnych ćwiczeń ani zabiegów, żeby być odpowiednio przygotowaną do porodu. Jednak możemy polepszyć sobie samopoczucie, ogólną kondycję fizyczną i zapobiec rutynowym, szpitalnym czynnościom (jak np. nacięcie krocza), stosując proste zabiegi, które przygotują nasze ciało do tego niesamowitego doświadczenia, jakim jest poród.
Zatem...
Jak przygotować się do porodu?
Od początku ciąży pij herbatkę ciążową, która wzmacnia i zapobiega dolegliwościom ciążowym, tj. mdłości, zgaga, anemia, bezsenność...
Duże wsparcie i pomoc możesz uzyskać chodząc na zajęcia do szkoły rodzenia. Sprawdź wcześniej, czy szkoła promuje naturalne podejście do ciąży i porodu, czy oferuje zajęcia z noszenia dzieci w chustach, masażu dziecka.
Pamiętaj, że w zdrowej ciąży nie ma przeciwskazań do stosowania ćwiczeń fizycznych. Czas ciąży, nie jest to okres odpowiedni na budowanie tężyzny fizycznej, ale na łagodną aktywność (joga, pływanie, spacery), która pomoże w utrzymaniu właściwej kondycji pomocnej w czasie ciąży, porodu i połogu.
Ważną rzeczą jest także odpowiednie przygotowanie okolic intymnych. Masaż krocza bardzo skutecznie zapobiega pęknięciom i rutynowym nacięciom krocza podczas porodu. To bardzo prosta metoda, popularna w Europie zachodniej, która jest jedną z bardziej istotnych metod przygotowania do akcji porodowej.
Aby ułatwić sobie poród, na tydzień przed planowanym terminem uaktywnij się seksualnie. W męskim nasieniu znajduje się prostaglandyna, hormon niezbędny do rozpoczęcia porodu.
Subskrybuj:
Posty (Atom)